من از عمرم چه فهمیدم ،نفهمیدم چه فهمیدم.......همان اندازه فهمیدم،که فهمیدم، نفهمیدم

مورچگان راچوبود اتحاد ..........................................................شیر ژیان رابدرانند پوست

میازار موری که دانه کش است .................................که جان داردو جان شیرین خوش است

من بی مایه که باشم که خریدار تو باشم................حیف باشد که تو یار من ومن یار توباشم

می روی وگریه می آید مرا ...............................................ساعتی بنشین که باران بگذرد

میان دوکس جنگ چون آتش است............................ سخن چین بدبخت هیزم کش است

من رشته ی محبت خود ازتو می برم........................ شای گره خورد به تو نزدیک تر شوم

من از اول که با خوناب اشک دل وضو کردم................ نماز عشق راهم باتو کردم اقتدا حافظ

نام نیکو گر بماند زآدمی ................................................به کزو ماند سرای زرنگار

نعمت روی زمین قسمت پررویان است .......خون دل می خورد آن کس که حیایی دارد

نابرده رنج گنج میسر نمی شود...........................مزد آن گرفت جان برادر که کار کرد

نار خندان باغ را خندان کند..........................................صحبت مردانت از مردان کند

نیست درلوح دلم جز الف قامت یار ........................چه کنم چیز دگر یاد نداد استادم